Τεύχη



ΚΕ 4-5 [2014]
  Την τρίτη χρονιά κυκλοφορίας του, το τεύχος του ετήσιου τρίγλωσσου επιστημονικού περιοδικού ΚΕ είναι διπλό και είναι αφιερωμένο σε μια από τις σημαντικότερες έννοιες της σύγχρονης κοινωνιολογίας, σε μια από τις θεμελιώδεις έννοιες που δομούν το επιστημονικό έργο του Γάλλου κοινωνιολόγου Pierre Bourdieu, στην έννοια του
π ε δ ί ο υ, με αφορμή τη δημοσίευση, για πρώτη φορά παγκοσμίως, παράλληλα με τη γαλλική επιθεώρηση Actes de la recherche en sciences sociales, οκτώ σεμιναρίων που είχε διεξαγάγει ο ίδιος και στα οποία εισήγαγε την έννοια αυτή, και φέρει τον τίτλο:


 Μ Ι Κ Ρ Ο Κ Ο Σ Μ Ο Ι
ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ

Τα κείμενα που εντάσσονται στη θεματική του τεύχους έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την ενεργοποίηση της έννοιας του ΠΕΔΙΟΥ. «Αρχικά, η έννοια αυτή χρησίμευσε για να προσδιορίσει μια θεωρητική στάση ή, ακριβέστερα, μια αρχή κατασκευής των επιστημονικών αντικειμένων. Δεν έμενε πια παρά να ενεργοποιήσουμε το επεξεργασμένο σύστημα γενικών ερωτήσεων για να ανακαλύψουμε –εφαρμόζοντάς το σε διαφορετικούς χώρους– τις ιδιαίτερες ιδιότητες κάθε πεδίου και τις σταθερές που αποκαλύπτει η σύγκριση των διαφορετικών κόσμων [μικρόκοσμοι] που αντιμετωπίζονται ως ισάριθμες “ιδιαίτερες περιπτώσεις του δυνατού”. […] Η εμμονή των επανειλημμένων ενεργοποιήσεων είναι ένας από τους δυνατούς τρόπους που επιτρέπει να φέρουμε σε υψηλότερο βαθμό γενίκευσης και τυποποίησης τις θεωρητικές αρχές που εμπλέκονται στην εμπειρική μελέτη διαφορετικών κόσμων, και τους σταθερούς νόμους της δομής και της ιστορίας των διαφόρων πεδίων. Η ανάλυση των πεδίων στους διάφορους σχηματισμούς που μπορούν να λάβουν ανάλογα με τις εποχές και τις εθνικές παραδόσεις […] σημαίνει ότι παραχωρούμε στη συγκριτική μέθοδο όλη την αποτελεσματικότητά της. Αυτό μας οδηγεί, πράγματι, στο να συλλάβουμε κάθε περίπτωση στην πιο συγκεκριμένη μοναδικότητά της χωρίς να παραδοθούμε στην ιδιογραφική περιγραφή (μιας καθορισμένης κατάστασης ενός καθορισμένου πεδίου), και να προσπαθήσουμε να συλλάβουμε, με την ίδια κίνηση, τις σταθερές ιδιότητες όλων των πεδίων και την ειδική μορφή που λαμβάνουν εντός τους οι γενικοί μηχανισμοί και το σύστημα των εννοιών (κεφάλαιο, επένδυση, συμφέρον κτλ.) που χρησιμοποιούνται για να τους περιγράψουν». P. Bourdieu


ΚΕ2-3 [2013]
Τη δεύτερη χρονιά κυκλοφορίας του, το τεύχος του επιστημονικού περιοδικού ΚΕ είναι διπλό, αφενός, έχει ως θέμα τις διάφορες μορφές οδύνης που παράγει η σημερινή οικονομική κρίση, αφετέρου, προσφέρει εργαλεία για την κατανόησή της τόσο στην Ελλάδα όσο και στο διεθνές επίπεδο, και φέρει τον τίτλο:

Η ΚΡΙΣΗ


Αντλώντας από τα δεδομένα της καθημερινότητας, σε μια προσπάθεια καταγραφής του βιώματος της κρίσης, διαδραματίζοντας ένα ρόλο «δημόσιου συγγραφέα», παρουσιάζονται συνεντεύξεις με δρώντες που προέρχονται από διάφορα επαγγελματικά και κοινωνικά περιβάλλοντα και συνιστούν διαφορετικές περιπτώσεις οδυνών με στόχο να αποδοθεί και να κατανοηθεί η πολυφωνία της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας.


Στην ασπρόμαυρη έκδοση του KE φιλοξενούνται, επίσης, τρία έγχρωμα καλλιτεχνικά έργα του ζωγράφου Κώστα - Ηρακλή Γεωργίου, τα οποία δημιούργησε με έμπνευση κοινωνιολογικές αναλύσεις σχετικές με τη θεματική του τεύχους.




ΚΕ1 [2012]
Με αφορμή τα 10 χρόνια από το θάνατο του Γάλλου κοινωνιολόγου Pierre Bourdieu (1930-2002), το πρώτο τεύχος του περιοδικού αφιερώνεται στη μνήμη του, έχει ως θέμα τις πολιτισμικές κι εκπαιδευτικές ανισότητες και φέρει τον τίτλο:


ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ


Αντλώντας από  τα δεδομένα πρωτογενών και πρωτότυπων εμπειρικών ερευνών, στο πρώτο τεύχος του Κοινωνικές Επιστήμες παρουσιάζονται έρευνες πάνω στο κοινό των ελληνικών μουσείων, στο κοινό των ελληνικών θεάτρων, στην κοινωνική προέλευση των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Αθήνας, μια μελέτη πάνω στις πιθανότητες πρόσβασης των νέων στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ελλάδας (2001-2009) καθώς και μια εργασία πάνω στους όρους δυνατότητας σύγκρισης των πολιτισμικών πρακτικών. Οι έρευνες αυτές καταδεικνύουν πόσο η σχολική και η πολιτισμική δόξα, που κυριαρχούν  εδώ και 15 χρόνια στους αντίστοιχους χώρους, παραχωρώντας έδαφος σε μια σχολειοκεντρική και πολιτισμικοκεντρική λογική –που εστιάζουν, δηλαδή, την προσοχή  τους στους καθαρά σχολικούς και πολιτισμικούς παράγοντες εξήγησης των αντίστοιχων πρακτικών–, αδυνατούν να κατανοήσουν και να εξηγήσουν  τους κοινωνικούς μηχανισμούς παραγωγής των σχολικών και πολιτισμικών ανισοτήτων. Κατ’ επέκταση, οι εργασίες αυτές επιβεβαιώνουν το γεγονός πως για έναν κοινωνικό επιστήμονα δεν υπάρχει σήμερα τίποτε πιο αποτελεσματικό πολιτικά από το να κάνει απλώς τη δουλειά του με αυστηρότητα.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.